Το χρόνιο ακρορριζικό απόστημα είναι χρόνια φλεγμονή των περιακρορριζικών ιστών η οποία δημιουργείται :
- Ως εξέλιξη ενός οξέος ακρορριζικού αποστήματος που αφέθηκε χωρίς θεραπεία
- λόγω δράσης κάποιου χρόνιου ήπιου ερεθίσματος,
- σε περίπτωση αποτυχίας της ενδοδοντικής θεραπείας
Το χρόνιο απόστημα χαρακτηρίζεται από συνεχή συγκέντρωση πύου που παροχετεύεται είτε στο στόμα από τρύπα που το ίδιο δημιουργεί στα ούλα (συρίγγιο), είτε απορροφάται από τον οργανισμό.
Το χρόνιο ακρορριζικό απόστημα τις περισσότερες φορές είναι ασυμπτωματικό και ανακαλύπτεται τυχαία σε μια ακτινογραφία της περιοχής. άλλες πάλι φορές υπάρχει ένας περιοδικός ήπιος πόνος και το συρίγγιο. Η θεραπεία συνίσταται στην εξάλειψη της μολύνσεως από τον ριζικό σωλήνα, που είναι και η κύρια αιτία δημιουργίας του αποστήματος. Αυτό γίνεται με την ενδοδοντική θεραπεία. Σε περίπτωση που αυτή δεν αποφέρει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα τότε συνδυάζεται με χειρουργικό καθαρισμό της περιοχής (ακρορριζεκτομή).
Δεν αρκεί η φαρμακευτική αγωγή (αντιβίωση κλπ) για να υποχωρήσει ένα απόστημα;
Δυστυχώς όχι. Τα φάρμακα μπορούν να σας ανακουφίσουν προσωρινά και να μειώσουν το οίδημα (πρήξιμο) αλλά δεν μπορούν να απομακρύνουν την αιτία που το προκάλεσε. Αν λοιπόν δεν προβείτε στην κατάλληλη θεραπεία από τον οδοντίατρο είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα επανεμφανιστεί το απόστημα και μάλιστα σε χειρότερη μορφή. Στην περίπτωση αυτή μειώνονται δραματικά οι πιθανότητες να σώσετε το δόντι σας.
Περιοδοντικό απόστημα
Το περιοδοντικό απόστημα είναι μια πυώδης φλεγμονή των ιστών που περιβάλλουν το δόντι και την ρίζα του (περιοδοντικοί ιστοί) και χαρακτηρίζεται από πρήξιμο και πόνο. Το περιοδοντικό απόστημα οφείλεται σε μικρόβια κατά το πλείστον αναερόβια (αναπτύσσονται σε περιοχές που δεν υπάρχει οξυγόνο). Αποτελεί την εξέλιξη μιας περιοδοντίτιδας και μερικές φορές είναι το πρώτο ενοχλητικό σύμπτωμα που έχει ο ασθενής.
Πώς δημιουργείται ένα περιοδοντικό απόστημα;
Στην περιοδοντίτιδα (που είναι η εξέλιξη της ουλίτιδας) τα μικρόβια διέρχονται μέσα στα ούλα και προχωρούν όλο και πιο βαθιά αποκολλώντας τα ούλα από το δόντι και καταστρέφοντας το κόκαλο που περιβάλει την ρίζα του δοντιού. Δημιουργείται έτσι ένας χώρος σαν τσέπη μεταξύ των ούλων και της ρίζας του δοντιού που λέγεται θύλακος. Ο χώρος αυτός είναι γεμάτος από νεκρά και ζωντανά μικρόβια, αμυντικά κύτταρα του οργανισμού που προσπαθούν να τα καταστρέψουν, υπολείμματα τροφών κλπ. τα οποία σχηματίζουν το πύον. Όταν το στόμιο του θυλάκου προς το στόμα για κάποιο λόγο αποφραχτεί (τροφή, πέτρα κ.α.), το πύον που δημιουργείται δεν μπορεί να εξέλθει στο στόμα, συγκεντρώνεται μέσα στον θύλακο και έτσι δημιουργείται το απόστημα.
Πώς εκδηλώνεται;
Το περιοδοντικό απόστημα εμφανίζεται στην αρχή με πόνο και πρήξιμο των ούλων, ενώ το υπεύθυνο δόντι είναι ευαίσθητο στην επαφή με άλλα δόντια. Μπορεί σε μερικές περιπτώσεις να εμφανισθεί και πυρετός. Πολλές φορές λόγω της πίεσης που δημιουργείται μέσα στον θύλακο από το πύον, το στόμιο του θυλάκου ανοίγει από μόνο του, το πύον παροχετεύεται και τα συμπτώματα υποχωρούν. Επειδή όμως το αίτιο που προκάλεσε το απόστημα εξακολουθεί να υφίσταται, το στόμιο του θυλάκου μπορεί να αποφραχθεί εκ νέου και να έχουμε έτσι την δημιουργία καινούργιου αποστήματος (χρόνιο περιοδοντικό απόστημα). Άλλες πάλι φορές το πύον τρυπά τα ούλα και εξέρχεται από εκεί στο στόμα (συρίγγιο).
Θεραπεία
Η θεραπεία κατ’ αρχήν αποσκοπεί στην ανακούφιση του ασθενή από τον πόνο. Αυτό γίνεται με την παροχέτευση του πύου. Σε περίπτωση πυρετού ή έντονων συμπτωμάτων χορηγείται αντιβίωση και παυσίπονα. Όταν η περιοχή ηρεμήσει ακολουθεί η θεραπεία της περιοδοντίτιδας που είναι και η κύρια αιτία της δημιουργίας του περιοδοντικού αποστήματος.
Δεν αρκεί η φαρμακευτική αγωγή (αντιβίωση κλπ) για να υποχωρήσει ένα απόστημα;
Δυστυχώς όχι. Τα φάρμακα μπορούν να σας ανακουφίσουν προσωρινά και να μειώσουν το οίδημα (πρήξιμο) αλλά δεν μπορούν να απομακρύνουν την αιτία που το προκάλεσε. Αν λοιπόν δεν προβείτε στην κατάλληλη θεραπεία από τον οδοντίατρο είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα επανεμφανιστεί το απόστημα και μάλιστα σε χειρότερη μορφή. Στην περίπτωση αυτή μειώνονται δραματικά οι πιθανότητες να σώσετε το δόντι σας.
